Nie wolno

Nie wolno , nie wolno tak ranić.

Dłoń wyciągnięta opadła ze smutkiem.

Radość  z radości Twojej
Stała się tylko pustą nicością...

Pękło coś w duszy zbolałej.

NIE WOLNO , NIE WOLNO TAK RANIĆ

Małe słowo-i odejść był czas.

NIE , NIE WOLNO TAK RANIĆ

Świt deszczowy sny moje odpędził.

Ból kłębił się szklanym okruchem.

Tak trudno było złapać oddech...

NIE WOLNO, NIE WOLNO TAK RANIĆ

Nie ma już zaufania
I wiary w drogę nadziei.
Zbiła się jak bańka mydlana.

NIE, NIE WOLNO TAK RANIĆ

Słońce zachodzi zdziwione
Smutkiem z rozpaczy dna.

Łzy po kryjomu spadają
I na poduszce mokry ślad.

NIE WOLNO, NIE WOLNO TAK RANIĆ

Tak trudno teraz podnieść twarz,
uśmiechu brak
i  oczy zaszklone łez kryształami.

Już nie chcę nic, tak  boli.

Tak rozrywa serca rytm.

NIE, NIE WOLNO TAK RANIĆ

I nie przychodzi sen.

Odgrodzony upiornymi myślami.

NIE WOLNO, NIE WOLNO TAK RANIĆ