Ciemność  istnienia

Wciśnięta w kącik 
zapłakana
i zraniona



w ciemności

biłam  się
 z uczuciami




ból nieprzytomny
rozdzierał
duszy  bezmiary


łamał się  głos

choć wiedziałeś

że jestem
mentalnie
z Tobą

 chcę

zatopić Twoją rozpacz
i żal

Nie odchodź
Za
 daleko
w krainy łzawe
i mroczne


Nie zamykaj się
murem
czarnych myśli

Tak pragnę być
przy  Tobie

 I słowem cichym

szeptaniem tęsknoty

ranę uzdrowić





Ukoić
serca bicie
i zostać


Jak Anioł otulić
złotym skrzydłem
nadziei




Rozświetlić ciemność