WIERSZ

Wiersz
Słowa poukładane
w cząstki siebie

Duszy cichy śpiew
Lub skarga
Jak jęczące drzewa na wietrze

Chciałeś Arielu wiersz
O cierpieniu i bólu
Lecz napisać
To odkryć zakamarki duszy

W słowa ująć
Tęsknoty niezmierzone
Łez oceany przepłynąć
I w  niebo smutku wzlecieć
Na skrzydłach Aniołów

Zrozumieć dlaczego tak cierpią zwierzęta
Zrozumieć dlaczego tak ślepy i głuchy jest człowiek

Dotrzeć do krain radości
Gdzie uśmiech i szczęście
Gdzie wolność i słońca promienie
Muskają serce

 I tańcem szalonym
Biegnę
 Ze mną zwierzęta radosne

Harfa rozdźwięczana marzeniem
Zamyślona
Medytacją istnienia

Do bram Miłości
Jak do raju bram lecieć
Wraz z myślą zamkniętą w słowo

JESTEM